Strona:PL Tadeusz Chrostowski-Parana.pdf/111

 Na powolność ruchów żmij jadowitych wpływa, być może, pewność siebie i zaufanie do potęgi swego jadu; ma się wrażenie, że liczą na przestrach, jaki wywołuje sama ich postać. Dość, że widząc zbliżającego się napastnika, zazwyczaj leżą spokojnie, topiąc w nim nieruchome spojrzenie szklanych, pozbawionych powiek oczu. Węże natomiast — stworzenia przeważnie dzienne, odznaczają się wielką zwinnością i ruchliwością. Goniłem pewnego razu niezbyt wielkiego węża po drodze, chcąc przekonać się o szybkości jego ruchów, i pomimo największego wysiłku dogonić go nie mogłem. Są to stworzenia bojaźliwe i zazwyczaj mające wielki respekt dla człowieka. Kabokle leśni, doskonali obserwatorzy życia zwierząt, mawiają: „Zabij niezwłocznie każdą żmiję, leżącą spokojnie, lecz nigdy nie zabijaj uciekających przed tobą“.
 Co do środków, stosowanych w Paranie w razie ukąszenia przez żmiję, to surowica, o której mówiłem w rozdziale poprzednim, nie jest tu stosowaną, ani nawet znaną. Indjanie posiadają podobno jakiś środek roślinny o bajecznie szybkiem i skutecznem działaniu: zranione miejsce nawet się nie zaognia i goi się nader szybko. Kabokle, niestety, nie znają tej rośliny; powszechnie w takich razach stosowany jest alkohol, wypalanie ranki i przewią-