Ta strona została uwierzytelniona.
PIOSENKA W STYLU KLASYCZNYM[1].
Gdy twej miłości kwiat już zwiądł,
Nim w kraj daleki pójdę stąd,
O mój ANIELE,
W rozstania smutnej chwili tej
Wysłuchać mojej prośby chciej:
To tak niewiele!
Sentymentalnych zaklęć słów
Nie lękaj się usłyszeć znów,
Ani rozpaczy,
Nie będę budził dawnych mar:
Wszak musiał prysnąć szczęścia czar
Tak, lub inaczej...
Na wieki pomnieć będę ten
O twej miłości cudny sen,
Upojeń tyle,
Lecz nim me serce strącisz w grrrrrrrób —
Ach, pozwól zostać u twych stóp
Jeszcze choć chwilę!
- ↑ z zachowaniem uświęconej terminologii.
- ↑ Oryginalnie znajduje się błąd metryczny: 9. takt składa się z ćwierćnuty (z fermatą), pauzy ósemkowej i trzech ósemek, przez co jest na 3/4 (która to zmiana nie jest oznaczona, tak samo jak powrót do metrum 2/4 w następnym takcie), stąd można wnioskować, że miały być to pierwotnie dwa takty. Tak też zostało poprawione przy użyciu schematu widocznego w poprzednich fragmentach.