Strona:PL Tadeusz Boy-Żeleński-Słówka 137.jpg

Ach, wiem już, wiem, poproszę męża,
Właśnie pieniądze ma jak raz!
 Drogi mężu, powiada mu,
 Potrzebuję zaraz koron stu,
 Przyszedł rachunek za suknie dwie
 Więc coś à conto dać chcę.

Takie głosy słyszę przez drzwi,
Naraz zmięszany mąż wypada —
Obie ręce szeroko rozkłada
I na szyję rzuca się mi.
Powiada tak, ściskając mnie:
Przyjacielu, wiesz, jak cię lubię —
Zgrałem się wczoraj do nitki w klubie,
A żonie boję przyznać się;
 Wybaw mnie z sytuacji tej
 I koron sto pożyczyć chciej,
 Jak tylko trochę odegram się,
 Z wdzięcznością oddam je.

Patrzę na niego błędny wpół...
To jakiś istny dom waryatów?
I potykając się wśród gratów
Szybko po schodach zbiegam w dół.
Och, rozpacz mnie ogarnia już —
Noc już zapada, czas ucieka:
Niezapłacony fiakier czeka,
O szóstkę wypadł z pyskiem stroż!