mieszkają Reudygnowie[1], Awioni, Anglowie, Waryni, Endozowie, Swardonowie, Nuithonowie[2], lasami albo rzekami otoczeni, o których to tylko pamięci godna, że
- ↑ Ponieważ z opisu Tacyta Reudygnowie siedzieli za Longobardami, musieli zatem zastępować cześć księstwa meklenburskiego z Lawenburgiem. Dawniej mieszkali za Elba, gdzie piaski Luneburskie; Rede ztąd, zdaniem Ekkarda, nazwisko wzięte.
- ↑ Aviones, podobno ciż sami, których Mamertyn w panegiryku Maxymiana nazywa Chaivones, sąsiedzi Reudygnów i Longobardów. Siedliska ich były w części księstwa meklenburskiego pogranicznej Marchii Pregnickiej. Przedtem mieszkali za Elbą około rzeki Ilmenawa. Ta rzeka, za świadectwem Ekkarda in Rebus franc. Orient. dotąd od mieszkańców nazywa się Awa. Jeśli się nie mylę z podobieństwa nazwisk, być mogło, że w następnych po Tacycie transmigracyach różnych narodów germańskich, mogli ci Awianie, czyli Chawianie, usunąć się za Odrę ku Wiśle i nadać Kujawianom naszym teraźniejszym. Anglowie mieszkali dawniej gdzie teraz część Holsztynu i Szlezwik. Znajdują się dotąd ślady narodu tego między Flensborgiem i Szlezwikiem w kraju nazwanym Angeln. W piątym wieku po Chrystusie, Anglowie w towarzystwie Saxonów weszli do Brytanii, i wyspie tej sławnej nadali nazwisko Anglii. Mylą się wiec, którzy imie Anglików, jakoby dla piękności ludu ab Angelis, od aniołów wywodzą. Warynowie mieszkali nad brzegami rzeki Warny, w teraźniejszej części meklenburskiego księstwa. Miasteczko Warna około jeziora Maritz jest śladem starożytnego ich siedliska. Prawa Warynów spólne z Anglami, obacz w Lindenbrogu i w Leibnitzu. Tom I, Script. Brunsv. — Eudozowie mieszkali około Wizmaru i Rostoka. Swardonowie w Pomeranii szwedzkiej terażniejszej, około Stralzundu. Nuitonowie w teraźniejszej Marchii Ukerańskiej. Ekkard kładzie tych Nuitonów przy rzece Noteci, Netze, lecz omylnie, dla jakiegoś podobieństwa w nazwisku. Raczejby ich położyć w księstwie Zerbst, gdzie płynie rzeka Nuta.
dowali sobie nowe królestwo we Włoszech, na ruinach rzymskiego państwa, trwające do czasów Karola Wielkiego, który one zburzył, pojmawszy ostatniego ich króla Dezydera, około roku 774. Widzieć dotychczas prawa Longobardów u Lindenbroga. Lombardya teraźniejsza we Włoszech nosi nazwisko narodu tego. Burgundów niedalekich od Longobardów, a potem towarzyszów ich najazdów, opuścił Tacyt. Być musiała naówczas nie wielka ich rzeczpospolita. Mieszkali oni naprzód między rzekami Wartą i Notecią; wkrótce pomknąwszy się ku Odrze i Longobardom, wespół z nimi Dekumackie grunta, o których mówiono wyżej nieco, oraz rzymskiego państwa granice osiedli; zkąd potem wpadłszy do Gallii, opanowali te kraje, gdzie teraz prowincya francuska Burgundya i Franche comté. Prawa dawnych Burgundów zachował Lindenbrog.
