Strona:PL Sue - Artur.djvu/468

 — Lecz do Pana to teraz właśnie mówię.
 — Prawdziwie mi to Pani powiadasz? Czynisz mi te warunki?
 — Jak najprawdziwiéj.
 — No, to na serio chcesz ze mnie sobie zażartować.
 — Jesteś Pan przynajmniéj niezarozumiały.
 — Bardzo pyszny i owszem, iż nieprzypuszczaim że mnie Pani sądzisz zdolnym do popełnienia podłości. Ale niemówmy już o innych, pomówmy o sobie, przyjmę moje starania bezwarunkowo, lub raczéj pod warunkiem, że mnie będziesz czynić niewiernym, tyle razy, ile ci się podoba.
 — A te listy?
 — Jeszcze to szaleństwo! Sądzisz wiec że niepostrzcgam iż to jest zresztą bardzo zręczny sposób doświadczania mnie? dowiedzenia się czy możesz śmiało rachować na moje uczciwość w miłości? to też, mówiąc między nami, ostrożność ta z twéj strony każe mi wróżyć bardzo wiele dobrego.
 — Niezbywa ci przynajmniéj na zaufaniu:
 — Czyż to próżność, żądać, mocną miéć nadzieję?
 — Te listy? te listy?
 — Zawsze te żarty? Co do téj próby, powtarzam, znajduję ją doskonałą, gdyż któraż ko-