Ta strona została uwierzytelniona.
Posłyszał ten śpiew królewicz i spytał:
— Cóż to za piękny głos?
— Zda się, śpiewa tak giermek Niedola! — odparł król — Przyjąłem go niedawno i polubiłem wielce.
Z znowu zabrzmiał śpiew:
— Stokrotką mnie nazwano,
Niedola moje miano!
Królewicz spytał, czy naprawdę śpiewa te słowa giermek, a król zapewnił, że tak jest.
Gdy dojeżdżano do zamku, rozebrzmiało znowu:
— Stokrotką mnie nazwano,
Niedola moje miano!
Zniecierpliwiony królewicz dał rumakowi ostrogę, pomknął wzdłuż orszaku, aż na sam koniec i poznał w śpiewającym giermku Stokrotkę swoją. Skinął jej uprzejmie głową, wrócił na czoło i tak wjechali wzsyscy do królewskiego zamku.
