Strona:PL Stefan Żeromski - Walka z szatanem 02 - Zamieć.djvu/039

 — W monoklu. Widziałem go kilkakroć w cerclach polskich.
 — Ale gdzie się teraz obraca nikt mi tego powiedzieć nie mógł z tutejszych znawców i bywalców...
 — Nie byłem bardziej ciekawy, ani uświadomiony w tej kwestyi od tutejszych znawców i bywalców... Mówiono mi, że to jakiś aferzysta minorum gentium. Zakładał tutaj handel jajami, to znowu z jakimś podejrzanym towarzyszem coś tam majstrował w biżuteryi. Ale coś to wszystko pachniało bardziej kryminałem, niż zepsutemi jajami. Zresztą nic dokładnego nie wiem o panu tego nazwiska.
 Nienaski powstał i z ukłonem przyjął list z rąk Czarncy.
 Należało już odejść, bo przyjęcie trwało aż nadto długo. Mając położyć rękę na klamce, Ryszard odwrócił się i zapytał otwarcie:
 — Przepraszam z góry jeszcze za jedno pytanie.
 — Słucham...
 — Dlaczego pan nie wraca do kraju?
 Inżynier podniósł głowę z grzecznem zdumieniem i wyniosłością. Uśmiechał się, bębniąc palcami w powierzchnię swego biura.
 — Do kraju? — pytał ociężale. Jestem tutaj, jak pan widzi, pracuję, prosperuję.
 — Tam trzeba na gwałt ludzi takich, jak pan, ludzi silnych, twórczych, znających europejskie metody pracy.
 — Proszę pana, muszę być nieprzyjemnie szczerym. Przemysł wymaga swobody myśli i ręki, wbija pazury wszędzie, gdzie jest gleba podatna do wy-