Ta strona została uwierzytelniona.
RUDOMSKA (do oficera)
Nie ważcie się dotykać go! Odstąpcie!
OFICER
Bierzcie go, towarzysze!
(Rudomska strzela i kładzie trupem oficera, który stał najbliżej Wincentego. Oficer pada i umiera. Żołnierze, wszyscy wraz, rzucają się na Rudomską, wydzierają jej rewolwer i związują w tył ręce. We drzwiach wejściowych i w oknie ukazują się twarze chłopów i kobiet wiejskich. Ujrzawszy, że Rudomska jest związana przez żołnierzy, tłum wydaje radosny krzyk)
GŁOS TŁUMU
Towarzysze! Dajcie ją nam! Już my z nią poradzimy sobie! Dajcie ją nam, towarzysze!
DRUGI
Ona nasza!
TRZECI
Nasza „pani“!
CZWARTY
Dziedziczka!
PIERWSZY
Jakie to tutaj pańskie komnaty!
TRZECI
Jakie skarby!
PIERWSZY
Dawajcie ją!
TRZECI
Wieszać ją!
