Strona:PL Stanisław Wyspiański-Wesele 193.jpeg

CZEPIEC

pańska ta, za rezolutna;

pon sie na mnie skrzywiom, jak rzeke,

że my sie nie rozumiewa

i na nic rozmowa nasa

POETA

no pewnie, my do Sasa, wy do lasa

SCENA 19. POPRZEDNI, GOSPODARZ.

CZEPIEC
(podszedł ku śpiącemu i szarpie go za ramię)

hej, hej, panie — — — !

cózto pon śpią, trzeba wstać,

trzeba się do czego brać

GOSPODARZ (rozbudzony)
(z fotelu i krzeseł, na których leży)

cóż — wyście tu, — któż hałasi!?

gdzież Hanusia, Hanuś!

CZEPIEC
(przywierając drzwi od izby)

cicho,

nie potrza jej tu do rzeczy,

co chcę panu powiadać

GOSPODARZ

cóż mi kum do ucha skrzeczy,

o czem? — cóż z tą kosą, po co?

CZEPIEC

A tam ludzie sie szamocą

we wsi, — tam sie garną, kupią;