Strona:PL Stanisław Wyspiański-Wesele 127.jpeg

DZIENNIKARZ

nie widno

ZOSIA

zmęczonam, wciąż w kółko, w kółko

DZIENNIKARZ

i cóż? chłopy pani nie brzydną?

ZOSIA

nie wiem, — nie; — patrzę na ludzi,

jak na przeróżnych ludzi

DZIENNIKARZ

a tak się serduszko budzi

ZOSIA

patrzę i usypiam serce;

to ładne — to bardzo górne

ale z tego co, — ja czuję,

muru głową nie przewiercę

a jak widzę w lichej poniewierce

rzeczy górne i piękne i czułe,

to mnie boli

DZIENNIKARZ

a ten ból przechodzi

ZOSIA

a pan ma swoją bibułę,

żeby ból każdy przeszedł

DZIENNIKARZ

epidemia

ZOSIA

pan nie wierzy, co nie przewidziane