Strona:PL Stanisław Wyspiański-Boleslaw Śmiały 40.jpeg

  takaś rumienna była,
  jak nam grały organy w kościele.

 6.   Cóż dreszcz mię dziwny bierze,
  męty były w pucharze.....
  Daj usta moja miła,
  już nie widzę twej twarze,
  biel oczy przesłoniła;
  daj usta moja miła,
  złego miałem cześnika,
  męty były w pucharze,
  Śmierć puchary pełniła,
  Śmierć legowisko ściele;
  bądź zdrowa moja miła,
  oto padam zdradzony, — —
  królów-brat chce korony, — —
  korona dla mnie była.
  Śmierć trucizną poiła,
  na krakowskim zamku wesele....


 LXXXII.

A że proch mój złożono w Ossyaku,
gdzie w kamieniu kuł snycerz grobowiec,
na nim konia, że na tym rumaku
ja powrócę, tułaczy wędrowiec,
znów na czele rycernych orszaku;
gdym na błędny zstąpił manowiec,
kiedyś wrócę, duchem wyzwolony,
praw się mojej dopomnieć korony.