Strona:PL Stanisław Witkiewicz-Na przełęczy 191.jpeg

popularność składa się i to, że wybitniejsi ludzie w tem góralskiem społeczeństwie odznaczają się nadzwyczajną indywidualnością, charakterem bardzo zdecydowanym, ujawniającym się tak, jak i otaczająca ich natura, w formach wielkich, wyrazistych, uderzających.

mateja i ksiądz.  Ks. Stolarczyk raz tylko wyjechał z Zakopanego — ale dobrze. Przez Rzym, Egipt, Palestynę — wrócił do swoich gór, i od tego czasu krokiem się ztąd nie ruszył.
 Arabów, którzy go chcieli prowadzić na piramidę, odprawił i poszedł sam — „Ja ta zwyczajny gór! Mnie pomagać nie trzeba.“
 W Jerozolimie, „choć to miejsce święte i dla księdza przyjemne,“ porwała go taka tęsknota do Tatr, że skrócił swoję podróż i co najprędzej wracał do Zakopanego.
 W chwili, kiedy fala nowego życia, nowych ludzi uderzyła o ściany gór, ksiądz Stolarczyk był w pełni swojej władzy nad góralami. Był on tam takim starożytnym królem-kapłanem, teokratą, którego władzy i wpły-