Strona:PL Stanisław Przybyszewski-Mocny człowiek 259.jpeg

leckiego znajdował się caluteńki manuskrypt nowego jego dramatu, który według opowiadań jego znajomych, którzy mieli szczęście go czytać, siłą i oryginalnością, przewyższał dwa nagrodzone jego utwory.
 To, że podczas pożaru zmarniał cały ogromny dorobek artystyczny Borsuka, o tem sumienny wzmiankopisarz całkiem zapomniał, raczej nie uważał za stosowne o takiej bagateli wspomnieć, w obec niepowetowanej straty, jaką rodzinne piśmiennictwo poniosło wskutek spalonego dramatu Bieleckiego. Również nic nie znacząca w obec tragicznej śmierci była szkoda, jaką św. p. Szumska poniosła — jej drogocenne klejnoty rodzinne widocznie się stopiły.
 W takich iście tragicznych okolicznościach nie pozostawało nic innego, jak tylko chlubnie znanemu, a tak ciężko dotkniętemu laureatowi wyrazić jak najgłębsze współczucie, przesłać wyrazy gorącej sympatyi i życzenia, aby jego młode siły te ciosy nieubłaganego jakiegoś fatum zwycięsko zniosły.
 Nic więc dziwnego, że przy takim zbiegu tak dziwnych i tragicznych okoliczności, teatr już z góry na trzy przedstawienia był wysprzedany.
 Na krótko przed rozpoczęciem przedstawienia zjawił się w loży autorskiej Bielecki sam...