Premiera dramatu Bieleckiego stała się dla całego miasta »pierwszorzędną senzacyą« dnia, jak opiewały dziennikarskie wzmianki.
Nie przebrzmiały jeszcze echa tragicznej katastrofy, której ofiarą przed miesiącem zaledwie stała się Łucya Szumska, towarzyszka Bieleckiego w podróży po Włoszech, dokąd pojechał, by wytchnąć po chlubnie odznaczonej pracy.
Tydzień cały o niczem innem prawie nie pisano: nie było w mieście człowieka, szanującego się, a więc uczęszczającego do kawiarni, i czytającego gazety, któryby tej katastrofy nie znał z najdrobniejszymi szczegółami...
Pancernik wojenny włoski »Ildefonso«, nie wiadomo z jakich powodów nie wjechał do portu wojennego w Spezii, ale zarzucił kotwicę przy wejściu do portu, na pełnem morzu, w pobliżu miejscowości, słynnej tem, że Byrona natchnęła swą dziką pięknością do jego poematu »Korsarz«: Porto Venere.
Pomiędzy pancernikiem a miastem samem
