Strona:PL Stanisław Przybyszewski-Mocny człowiek 228.jpeg

 — A ty go widziałaś od czasu, jakem cię u niego poznał?
 — Poszłam do niego na drugi dzień, by mu pozować do drugiego portretu — wiesz co zrobił?
 — No?
 — Zaledwie mnie przyjął, zachichotał złośliwie, pokazał mi mój portret: cała twarz zamazana brudną farbą, i twierdził, że ten portret jest tak doskonały, że sam ruch rąk, splecionych wokół kolan, mówi aż nadto...
 Bielecki nad czemś głęboko rozmyślał.
 — Czy wiesz, że zmienił mieszkanie?
 — Nie!
 — Został zaproszony na wieś do hrabiego Nieckiego — ma malować portret jego żony...
 — Tak?
 — Wynająłem mu mieszkanie, a raczej poradziłem mu, by je sam sobie wynajął... bardzo ciekawe mieszkanie — jedno piętro, właściwie dwa pokoiki nad stajnią i szopą suchego siana.
 Karska słuchała z natężoną ciekawością.
 — Tam złożył wszystkie swoje obrazy, płótna, rysunki...
 Karska poczęła kombinować.
 — Wejście do tego mieszkania — mówił powoli i dobitnie — zagrodzone ścianą z cienkich desek sosnowych, w tych deskach są sęki,