Strona:PL Stanisław Ignacy Witkiewicz-Pożegnanie jesieni.djvu/455

Strona		wiersz			zamiast		powinno być
250		19	od góry		nie tyle		nietyle
260		14	„		nieortograficzy		nieortograficzny
264		15	od dołu		przeżywał		przeżuwał
265		1	„		najdokliwszy		najdotkliwszy
279		16	od góry		na przykład		naprzykład
283		17	„		na równi		narówni
285		16	od dołu		znaleść		znaleźć
287		16	„		nie tylko		nietylko
289		13	„		nie tylko		nietylko
301		10	„		po prostu		poprostu
355		7	„		z daleka		zdaleka
363		6	od góry		Williams		William
400		3	od dołu		Tak samo		Taksamo
408		5	„		Greya		Graya
442		5	od góry		nie wiadomo		niewiadomo
446		11	od dołu		Widocznie		Widoczne

PRZYPISEK AUTORA

 Pomijając pewien brak „chlujności“ w korekcie, wynikający z braku wprawy w tejże, trzeba skonstatować, że, wobec zmieniających się prawideł pisowni, pisanie poprawnie po polsku jest rzeczą bardzo trudną. N. p. człowiekowi, wychowanemu w okresie rozdzielania, a piszącemu w czasie łączenia, łatwo zrobić byka w jedną lub drugą stronę. Oczywiście nie wszystkie błędy są gramatyczne — są i nieuwagowe. Przypominam też okropną epokę, w której niewiadomo było, czy zdanie: „czym go zabił“ znaczyło: „czy go zabiłem“ czy „czem go zabił“. Słowackiemu pochylało się wtedy e na é, aby uzgodnić rymy w oktawach. Starałem się przezwyciężyć i pisać np. „módz“ przez c, „szklanny“ przez jedno n i t. p., ale wytrzymać w tem do końca nie mogłem. Niedarmo inaczej pisano dawniej, mimo wszelkiej etymologji: jest jakieś pokrewieństwo między „mogę“, „możesz“ i módz — pewna dźwiękowa głębokość, której nie odczuwa się przy słowie „tłuc“ n. p.: „tłukę“, „tłuczesz“ i t. p.