Strona:PL Smolik - Po drodze.pdf/77

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.




∗                                        ∗

Wszechźródło, Rdzeń, dusza wiecznej Jedności —
w życiu, w bycie i w ruchu źródło ma;
i to, co wzwyż, wszerz i w głąb żyje, trwa,
że niebo, ziemia, zaświat w oczach gości!

Przez zmysły, rozum, duszę, znam twe włości
nieskończone; gdzież miara dla ich dna!
Środek ich wszędy; krańce ich któż zna?
Istnienie moje w twojej jest istności.

Choć z nędzą tego wieku ślepy szał,
bezczelna złość z głuchotą twardych skał,
i nędzna chuć z zawiścią się kojarzy:

ich moc przestworów jasnych mi nie zmroczy,
i mimo nich me bystre widzą oczy,
jak światło słońca, złoty wid, się jarzy.