Ta strona została uwierzytelniona.
PRAGNIENIE.
O gdyby śmiać się nauczyć radośnie
i z łez i grzechów i z najkrwawszej męki,
i pieśni śpiewać o słońcu i wiośnie,
z krzyża się śmiejąc i z przebitej ręki!
O gdyby wykraść wonne sny jabłoni,
gdy się dla słońca w białe stroi kwiecie
i przed słonecznym się kochankiem płoni,
jak matka młoda, zanim pocznie dziecię!
O gdyby śmiać się nauczyć radośnie
i z cnoty lichej i z skazańca trwogi!
a kiedy serce zechce bić żałośnie,
skruszyć to serce, jak wzgardzone bogi!
