gdzie Shelley? Gdzie jest nowa sztuka polska, sztuka siły, sztuka męstwa, sztuka dźwigania ojczyzny od fundamentu i przyciesi, sztuka wiary mocniejszej nad śmierć, a miłująca swój sen do ostatniego tchu?
Podpatrujesz, gryzipiórze, przez dziurę od klucza, co w Europie filister dla rozrywki filistra z nicości wydłubał i przywozisz na te bajora, piachy i wydmy, żeby tutejszych filistrów i najgłupszych w Europie snobów ekscytować i bawić. Gdzież jest twój teatr? Zdajże egzamin przed swoim ludem, dramatopisarzu?
Znowu — Dziady, Lilla Weneda, Kordyan, Wesele, Bolesław Śmiały… A dalej co? A dalej jeszcze… Guzik.
Książki twoje gdzie, literacie? Gdzie jest, jaki ma tytuł ta książka, którąbym ja jutro posłał Walczakowi? Wymień ten tytuł, darmozjadzie! Co dasz zbudzonemu ludowi swemu, literaturo polska? Jego marzenie ocknęło twój romantyzm, bezcenną twoją wiosnę, jego dola tchnęła w złoty róg Wyspiańskiego…
Nie masz do wręczenia ludowi ani jednego tomu, ty „jedna z najbogatszych w Europie“!
Tako wył w duchu pośród ciemności lubelskich pan Ryzio, gdy wracał z odczytu w domowe proletaryackie pielesze.
