Ta strona została uwierzytelniona.
Ty, co[1] upadłego nie pragniesz zginienia,
Owszem, dobrotliwy, czekasz nawrócenia,
15
Coś przyszedł pocieszać w żałości rzewliwe,Owce w swą owczarnią odnosić błędliwe,
Zmiłuj się, nie chowaj pomsty do żywota
Przyszłego, lecz ma złość i z grzechem prostota
Niech, proszę, odnosi tu z pomstą karanie,
20
Kiedyć się spodoba i jak raczysz, Panie.
CX.
I wyście nieba, czyli ziemia krzywa,
Moja źrenica iż tak na płacz chciwa,
Widząc jak czasy z dobrymi kuglują,
Gorszych szanują.
5
Sna próżno gwiazdy w tym winić, złe bogi,Gdy w zmysłach ludzkich szkodzą różne trwogi;
Swawola winna, której to własności
Mnożyć żałości.
Więc, żeśmy kresu dobiegli onego,
10
Na którym zakład zawodu dawnego,Płaca pustoty a nagroda złości —
Ciężar przykrości.
Oko nie widzi, czemby się cieszyło,
W ucho nie wpada, coby sercu miło,
15
Zmysł nie tak śmiały, by lepiej potuszył; Bóg się obruszył.
Bóg wieczny w prawdzie, Pan wieku onego,
Co go nie począł czas ni skończy jego,
- ↑ dodane.
