ODA IV.
ZŁYM DOBRZE,
SWIECIE POWODZI SIĘ.
Jak wielu ta rzecz dziś na ſwiecie dziwi,
Że ſię nurzaią w nieſzczęściach cnotliwi,
Tych, żaden, co brną w wyſtępkach po uſzy
Kłopot niewzruſzy.
Czyż raz widziemy ten traf nieużyty,
Że człek niewinny do umoru bity,
A tych, co cnoty z fundamentu walą,
Jeſzcze pochwalą.
Krom trwogi wſzelkiey wynieſion do gory
Slepego ſzczęścia przychylnemi piory,
Choć ſwą nauką pſuł berła y Mitry
Floreńczyk chytry.
A Moruſowi, że był dobrym człekiem,
Że ſię niewdawał z zepſowanym wiekiem,
Że dobrze radził Krolowi, y ſzczerze,
Miecz głowę bierze.
Sokrat gdy radą ſwoich Ziomkow wſpiera,
W uboſtwie żyie, w uboſtwie umiera,
Y mimo tego, że kocha Oyczyznę
Piie truciznę.
Nayokrutnieyſzy Sylla z Rzymſkich Panow,
Ktory iak wodę toczył krew Rzymianow,
