Strona:PL Rudyard Kipling-Księga dżungli 261.jpeg

 — Przewodnik.
 — Jeździec.
 — Ten, co ciągnie za nos na sznurze.
 — Ten, co targa za ogon.
 Tak odpowiadał każdy.
 — A kto im wydaje rozkazy? — spytał muł.
 — Zanadtoś ciekawy, młokosie! — powiedział Billy — Należałoby ci się za to kopnięcie. Wystarczy, jeśli będziesz słuchał człowieka, wydającego ci rozkazy, reszta, to rzecz zbyteczna!
 — To słuszne! — oświadczył Dwuogoniasty — Ja sam, coprawda, nie zawsze mogę to uczynić, gdyż jestem, jak wiadomo, ni pies, ni wydra, ale Billy powiedział prawdę. Słuchaj człowieka, kroczącego obok ciebie i pełń jego rozkazy, inaczej bowiem zatrzymasz całą baterję i dostaniesz lanie!
 Woły wstały, zabierając się do powrotu.
 — Zaczyna świtać! — rzekły — Wracamy do stajni. Prawda, że widzimy tylko to, co mamy przed oczyma, a nie dostrzegamy nic we wnętrzu głowy. Ale w każdym razie my jedne w ciągu tej nocy nie doznałyśmy strachu. Bądźcież zdrowi, mężni wojownicy!
 Nikt się nie odzywał, a koń, chcąc zmienić temat, spytał:
 — Gdzież się podział ów pies? Jego obecność świadczy, że musi tu być niedaleko człowiek.