Ta strona została uwierzytelniona.
(ŚPIEW BĘDĄCY ŻAŁOBNYM HYMNEM FOK).
Na Lukannonu brzegu skalnym,
W który łomoce wściekłość fal,
Miljony fok tym śpiewem brzmią chóralnym,
Swą troskę głoszą i swój żal.
O Lukannonie nucą, dawnym Lukannonie,
Gdzie raj był cudny, nim się zjawił człek...
Gdzie radość, falą biegła poprzez tonie,
Gdzie cicho płynął wciąż po wieku wiek.
Codziennie brzmi porankiem smutna nuta,
Codziennie serca ronią łzy...
Ojczyznę fok człowieka nęka buta...
Krwią spływasz, o rodzinny kraju ty!
O jakżeż piękny był, obfity w trawę,
Skąpany w mgły przelśnione blaskiem zórz!
Zostały po nim jeno klechdy łzawe...
Któż wygna stąd tych gnębicieli? Któż?
