Ta strona została uwierzytelniona.
Po egzekucji Mauli rozpłakał się, ale nie powiedział ani słowa, starając się zapanować nad doznanem cierpieniem.
— A teraz, malcze, siadaj na mój grzbiet i spieszmy do domu! — zawołała Bagera.
Prawo dżungli powiada, że kara umywa wszelką winę i ustają po niej urazy. Jest to wielką zaletą onego prawa.
Mauli oparł głowę o grzbiet pantery i zapadł w sen tak głęboki, że nie zbudził się nawet wówczas, gdy przybyli na miejsce i gdy został złożony w wilczej jamie, obok swych przybranych braci.
