Strona:PL Rudyard Kipling-Księga dżungli 092.jpeg

 — Wołanie? — zdziwiła się — Być może, że w wirze walki wyrwał mi się jakiś okrzyk! I cóż, stary Balu, — dodała — jakżeś wyszedł z tej przygody?
 — Uf! — mruknął niedźwiedź — Nie wiem jeszcze, czy nie rozerwały mnie na sto małych niedźwiadków! — Potrząsnął każdą łapą zosobna i dodał: — Jestem, jak się to mówi, zbity na kwaśne jabłko! O ile mi się zdaje, poczciwy Kaa, tobie to wraz z Bagerą zawdzięczamy ocalenie życia!
 — Niema o czem mówić! — odrzekł Kaa — Ale gdzież jest ten wasz mały człowieczek?
 — Siedzę tutaj w tej dziurze! — krzyknął Mauli z pod gruzów sklepienia — Nie mogę się sam wydostać w żaden sposób!
 — Weźcież go sobie! — prosiły okularniki — Skacze i kręci się bez ustanku, jak paw Mor, i gotów nam porozdeptywać jaja!
 — Ha... Ha... — zaśmiał się Kaa — Widzę, że ten malec umie sobie wszędzie zjednać przyjaciół! Usuń się w tył chłopcze! — zawołał — Pochowajcie się, jadowici! Będę rozwalał mur.
 Przyjrzał się dokładnie budowli i wybrał punkt słabszy pośrodku otworów dla wpuszczenia światła przeznaczonych. Potem stuknął kilka razy głową na próbę, a następnie, uniósłszy w górę około sześciu stóp ciała, jął ze wszystkich sił walić w mur głową niby młotem.