Strona:PL Rudyard Kipling-Księga dżungli 038.jpeg

szczenięciem ludzkiem. Urodziłam się pośród ludzi i za młodu nie wiedziałam nawet, co znaczy dżungla. Chowałam się w wielkiej okratowanej klatce. Pewnej jednak nocy poczułam, że jestem Bagerą, panterą czarną, niestworzoną na to, by stanowić zabawkę dla ludzi. Rozerwałam nędzną, słabą zaporę i uciekłam. I dlatego to, że poznałam sposoby ludzkie, stałam się potężną w puszczy, groźniejszą od Shere Khana....
 — Tak! — odrzekł — Cała dżungla drży przed Bagerą z wyjątkiem mnie jednego!
 — Tyś człowiek... tyś mój brat! — powiedziała pantera pieszczotliwie — Ale podobnie jak ja wrócić musiałam do swoich, tak i ty, Mauli, wrócić musisz do braci swych, ludzi. Wrócisz, o ile cię przedtem nie uśmiercą na Skale Rady... — dodała smętnie.
 — Czemużby mnie miano uśmiercić? — spytał
 — Spójrz mi w oczy!
 Mauli spojrzał jej bystro w ślepie, a po chwil pantera odwróciła głowę.
 — Dlatego właśnie! — rzekła Bagera, kładąc jedną łapę na drugą — Widzisz, że nawet ja, urodzona pośród ludzi i mimo, że cię kocham, nie mogę znieść twego spojrzenia. To też nienawidzą cię oni, nie mogąc znieść tego, że jesteś rozumny, że umiesz wyciągać ciernie z ich łap i że jesteś człowiekiem.
 — Nie wiedziałem wcale o tem, — odparł zasępiony Mauli.