Strona:PL Rudyard Kipling-Księga dżungli 012.jpeg

 Na tem miejscu winien jeszcze autor wyrazić hołd swój pewnemu hinduskiemu dżentelmenowi, którego rezydencja mieści się na stromych lesistych szczytach gór Jakko. Spieszę tedy wyrazić mu swą, uszczypliwą może nieco, estymę, wymownie kreśląc, podziwu godne cechy charakterystyczne jego rasy, zaprawdę bardzo starej, którą nazwałbym — prezbiterjańską.
 Ogromnie dużo zawdzięczam również mędrcowi — Sachi — owemu niezmordowanemu w badaniach i przemyślnemu jeżozwierzowi, członkowi rozprószonego niedawno szczepu ludów seeoneeńskich. Ten dzielny artysta, który węszył wszędzie i wycierał wszystkie kąty, zaznajomił mnie z wielu lokalnemi sprawami południowych Indyj. Wraz ze swym mistrzem zwiedzał on wielką połać kraju, pociągnięty urokiem, pięknością i rodzinną kulturą wielu wiosek i osiedli i odeń to otrzymałem mnóstwo ważnych wiadomości odnośnie do ludowych zwyczajów i obyczajów.
 Dużo z nich weszło do opowiadania p. t. „Na Tygrysa,“ „Łowy węża Kaa“ oraz „Bracia małego Mauli.“
 Odnośnie do ustępu: „„Riki-tiki-tavi“ autor oświadcza, że wszystko winien jest uprzejmości jednego z najwybitniejszych herpetologistów Górnych Indyj, nieustraszonemu badaczowi, którego hasłem jest „żyć to wiedzieć.“ Ów nieśmiertelnej sławy, samoistny