Strona:PL Reymont-Ziemia obiecana. T. 2 253.jpg

XII.

 — Chcieć, a wszystko się stanie! — myślał Moryc, idąc ulicą.
 Chciał i ma teraz w kieszeni trzydzieści tysięcy marek.
 Dotykał ręką ceratowej koperty z przyjemnością.
 Chce zjeść Borowieckiego, ma apetyt na jego pieniądze i na pracę jego — i zje.
 Chce się ożenić z Melą: ożeni się, z pewnością się ożeni.
 Nie rozumiał w tej chwili niepodobieństw.
 Pierwsza wielka wygrana rozpierała go dumą i szaloną pewnością sił własnych.
 — Trzeba mieć tylko odwagę chcieć — myślał i uśmiechał się do słońca, które wychyliło się nad miasto i wesoło rozbłyskiwało w lśniących od deszczu trotuarach i dachach.
 — Muszę sobie co zafundować za to — szepnął, przyglądając się wystawie jubilerskiej.
 Wszedł do sklepu; podobał mu się bardzo pierścionek z wielkim brylantem, ale usłyszawszy cenę, ochłonął i wyszedł nie kupiwszy.
 Poszedł natomiast do sklepu galanteryjnego i kupił rękawiczki i krawat.