Strona:PL Reymont-Ziemia obiecana. T. 2 092.jpg

będą nas kosztowały o dwa tysiące rubli więcej niż zwyczajne.
 — Ale warte są co do wytrzymałości o cztery tysiące więcej. W razie wypadku ogień ich nie przepali.
 — Dlatego tylko je zaprowadzasz? — zapytał Moryc cicho, wsadzając binokle.
 — I dlatego, że jeśli się spali, to przynajmniej jedno piętro, a nie wszystko.
 — Pi... czasem to nie jest takie... straszne.
 Karol mu nic nie odpowiedział, bo odszedł spiesznie, a Moryc pochodził jeszcze po fabryce i z irytacyą spostrzegał wszędzie, że buduje się porządnie, że buduje się bardzo drogo.
 Przeglądał w kantorze listę płac robotników i zwrócił uwagę prowadzącemu roboty na niesłychaną, według niego, wysokość płac, przyczepiał się do wielu rzeczy i wszystko znajdował za dobrem i za drogiem.
 — Wiem co robię — odpowiedział mu Karol na uwagi.
 — To będzie pałac, nie fabryka, dla nas zresztą taki komfort za drogi!
 — To nie jest komfort, to jest trwałość, która taniej kosztuje niż tandeta. Zobacz u Blohmanów, postawili tanio i corocznie muszą poprawiać, bo chce im się wszystko zwalić; nie cierpię żydowszczyzny w niczem, wiesz o tem dobrze.
 — Zobaczymy, co to da to Polnische Wirtschaft — szepnął Moryc z ironią.
 — Przekonasz się, a tymczasem bądź zdrów Moryc, nie wyspałeś się i nudzisz.
 — Trzeba się zabezpieczyć! — pomyślał Welt, wychodząc z fabryki.