Strona:PL Reymont-Ziemia obiecana. T. 1 043.jpg

 — Nie, on tylko mądrzejszy od najmądrzejszych reisenderów i agentów na cały Wschód — odpowiedział Moryc, dzwoniąc nożem w kufel. — Dużoś sprzedał?
 — Za kilkadziesiąt tysięcy, kilkanaście tysięcy gotówki, a reszta najlepsze weksle, bo na cztery miesiące z żyrem Safonowa! Jedwabny interes — uderzył Moryca w kolano z zadowolenia. — Mam i dla ciebie obstalunek. Widzisz, co to przyjaźń.
 — Na ile?
 — Razem ze trzy tysiące rubli.
 — Długi czy krótki towar?
 — Krótki.
 — Weksel czy nachname?
 — Nachname? Zaraz ci dam zamówienie — zaczął przewracać w olbrzymim, zamykanym na klucz, pugilaresie.
 — Co ci mam dać?
 — Jeżeli gotówka, to wystarczy jeden procent, po przyjacielsku.
 — Gotówki teraz potrzebuję na gwałt, mam wypłaty, ale w ciągu tygodnia zapłacę.
 — Dobrze. Masz zamówienie. Wiesz, w Białymstoku spotkałem Łuszczewskiego, przyjechaliśmy razem do Łodzi.
 — Gdzież ten hrabia jedzie?
 — Przyjechał do Łodzi robić interes.
 — On! Ma widać za dużo; trzeba się z nim zobaczyć.
 — Nic nie ma, przyjechał się dorobić czego.
 — Jakto nic nie ma, przecież jeździliśmy całą bandą z Rygi jeszcze do jego majątków. Był pan na gruby sposób! I nic mu już nie zostało?