Strona:PL Poezye Tomasza Kajetana Węgierskiego 110.jpg

Nowe potrzeby z nową słodyczą
 Na moje znosi użycie,
 A ja mych przodków wyrodek
 Wszelkich używam wygodek.
Ziemia swą żywność, Niebo widoki,
 Ogień mi daje wygodę;
Ptastwo i Ryby swojemi zwłoki
 Mnożą mi moją swobodę.
 Wszystko mi w życiu przyjazne,
 Szczęśliwe wieki żelazne!
Jeźli to u mnie w małym jest względzie
 Że nie tak żyli przodkowie,
Że wolę biszkokt niżli żołędzie,
 Niech mi kto na to odpowie?
 On żołądź smaczną rozumiał,
 Bo chleba upiec nieumiał.
Mało dbam o to że tym nie będę
 Czym próżność może mię łudzić,
Spokojny zawsze z cnotą usiędę
 Ni się dam pysze przebudzić.
 Nikomu nic nie zazdroszczę,
 Sam się przyszłością nie troszczę,
A jeźli sobie wyżej kto ceni
 Żyć pół w nadziei, pół w strachu,
Mnie lepszy własny wróbel w kieszeni
 Niż cudzy gołąb na dachu.
 Myślcie sobie jako chcecie,
 Dla mnie dość w dzisiejszym świecie.