Strona:PL Poezye Adama Mickiewicza. T. 1. (1899) 065.jpg

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

świata mitologicznego różnym; jego cechy najdobitniej wydają się w płodach wielkiego Szyllera[1].

Z tych dziejów poezyi, jakkolwiek zbyt krótko i ogólnie przebieżonych, widzieć można, iż rodzaj romantyczny nie jest zgoła nowym wymysłem, za jaki niektórzy chcą go uważać, ale powstał równie jak inne, ze szczególnego usposobienia ludów; że dzieł właściwie romantycznych, w całem znaczeniu tego wyrazu, szukać należy u poetów wieku średniego; wszystkie zaś twory późniejsze, romantycznymi nazwane, z istoty lub z układu, z formy lub stylu, należą częstokroć do innych, bardzo od siebie różnych poezyi rodzajów. Jeśli, nie dając względu na takową rozmaitość, ustanowimy podział ogólniejszy, ten okaże się absolutnym i niewłaściwym. Niektórzy pisarze w całej literaturze poetycznej widzą tylko klasyczność i romantyczność, i dzieła wszystkich poetów, od Orfeusza do Byrona, uważając za klasyczne lub romantyczne, po prawicy lub po lewicy kładą. Wtenczas z jednej strony Iliada staje obok Henryady[2], hymny na cześć bohaterów olimpijskich przy odach Francuzów do potomności, do czasu i t. p.; na drugiej zaś stronie Heldenbuch[3] i Nibelungen[4] spotykają się z Boską Komedyą Danta[5] i pieśniami Szyllera. Wiele dzieł nareszcie, jako Messyadę[6], Sonety Petrarki[7], Jerozolimę wyzwoloną, Hermana i Dorotę Goethego[8], i całą poezyą francuską, nie podobna zgadnąć, gdzieby na tym strasznym sądzie odesłano. Taką korzyść przynoszą dla poetyki podziały ogólne i nieoznaczone; wszakże i w szczegółach podobne można wprowadzić zawichrzenie, jeśli klasyfikując poetów, krytyk, jak Nestor Homeryczny, cały tłum na narody podzieli[9]. Wszystkich pisarzów jednego plemienia, n. p. Niemców, obwoła za romantyków, równie Lessinga[10] jak Schyllera, Wielanda[11] i Goethego, Hagedorna[12] i Buergera[13]: Tros Italusve fuat[14]; albo też jednemu pisarzowi każe być koniecznie ro-

  1. Fryderyk Szyller (Schiller), ur. 1759, zm. 1805 r.
  2. Henryada jest to poemat bohaterski (słaby) Woltera.
  3. Heldenbuch jest to nazwa zbioru pieśni osnutych na dawnych podaniach, głównie o olbrzymach i smokach.
  4. Nibelungen, to wielka epopeja niemiecka (z XII w.).
  5. Dante Alighieri ur. 1265, zm. 1321), najznakomitszy poeta włoski, autor »Boskiej Komedyi«.
  6. Messyada, poemat Klopstocka (ur. 1724, zm. 1803 r.), opiewający tajemnicę odkupienia.
  7. Franciszek Petrarka, najsławniejszy autor sonetów, ur. 1304, zm. 1374 r.
  8. Jan Wolfgang Goethe, największy poeta niemiecki, ur. 1749, zm. 1832 r.
  9. Dziel tłumy na narody (Iliada).
  10. Gotthold Efraim Lessing, krytyk i poeta, ur. 1729, zm. 1781 r.
  11. Krzysztof Wieland, poeta i powieściopisarz, ur. 1733, zm. 1813 r.
  12. Fryderyk Hagedorn, ur. 1708 zm. 1754 r.
  13. Gotfryd August Bürger, twórca ballad niemieckich, ur. 1748, zm. 1794 r.
  14. Tros Italusve fuat = czy Trojańczyk czy Italczyk; jest to wyrażenie poety rzymskiego Wergiliusza w Eneidzie (księga X, w. 108), tylko że tam jest nie Italus, ale Rutulus, jak to Mickiewicz sam w powiastce: »Popas w Upicie« przytoczył.