Strona:PL Platona Apologia Sokratesa Kryton.pdf/59

 K. Nie mogę odpowiedzieć na to pytanie, Sokratesie, bo go nie rozumiem.
 S. Więc tak uważaj. Gdyby przed nas, którzy stąd chcemy umknąć — czy jak inaczej mam to nazwać wystąpiły prawa i społeczeństwo stanęło i zapytało się: »Powiedz mi, Sokratesie, co ty uczynić zamyślasz? Czyż czynem, który podejmujesz, nie zamierzasz zdeptać nas        B. prawa i państwo całe, o ile to w mocy jest twojej? Albo czy ci się zdaje, że istnieć jeszcze może i nie runąć państwo owo, w którem wyroki zapadłe żadnej nie mają mocy, ale przez ludzi prywatnych obalane są i nieważnymi się stają?« — cóż powiemy, Krytonie, na to i na inne jeszcze zarzuty takie, bo mógłby ich wiele ten i ów przytoczyć, a zwłaszcza retor, stając w obronie zagrożonego prawa, które nakazuje, by moc miały zapadłe        C. wyroki? Może powiemy im, że państwo przecież krzywdę nam wyrządzało i niesprawiedliwie wyrok ten wydało? — tak czy inaczej powiemy?
 K. Tak, na Zeusa, Sokratesie!
 S. Cóż więc, jeżeli odezwą się prawa: »Czy i na to także zgoda między nami a tobą stanęła, Sokratesie — czy też na to tylko, aby trzymać się wyroków, jakie państwo wydaje?« I gdybyśmy się dziwili tym ich słowom, rzekłyby zapewne: »Nie dziwuj się, Sokratesie, słowom naszym, ale odpowiadaj! — wszakże i sam zwykłeś        D. posługiwać się pytaniami i odpowiedziami. Cóż zatem zarzucasz i nam i państwu, że nas gubić zamyślasz? A naprzód, czyż to nie my wydałyśmy ciebie i czyż nie przez nas pojął w małżeństwo matkę twoję twój ojciec i spłodził ciebie? Więc mów, czy może wyrzekasz na te z pomiędzy nas, które o małżeństwie stanowią, że nie są dobre?« — »Nie« odpowiedziałbym. — »Więc na te, które stanowią o dziecka wyżywieniu i wychowaniu, jakie i ty otrzymałeś? Może nie pięknie zarządzały prawa z pomiędzy nas w tym