Strona:PL Platon - Protagoras (1923).pdf/98

 — A wiesz, że niektórzy dają nurka w studnie bardzo śmiało?
 — Wiem; nurkowie.
 — Dlatego, że znają się na tem, czy dlaczegoś innego?
 — Dlatego, że się znają.
 — A którzy to śmiało walczą z koni na wojnie?
 — Kawalerzyści, czy też ci, co nie umieją jeździć?
 — Kawalerzyści.
 — A którzy z małemi tarczami? Ci z lekkiej piechoty, czy inni?
 — Z lekkiej piechoty. I wogóle, wszędzie tak jest przecież, jeżeli do tego zmierzasz, powiada, że ci, którzy się znają na rzeczy, są śmielsi od nieznających się na rzeczy i od siebie samych, kiedy się czegoś nauczą, w porównaniu do siebie wtedy, kiedy się jeszcze nie byli nauczyli.
 — A czy jużeś kiedy widział takich, którzy się wcale nie znali na niczem z tych rzeczy a śmiało się brali do każdej z nich?
 — Widziałem; nawet i bardzo śmiało.
 — Nieprawdaż więc; tacy śmiali są i odważni?
 — W takim razie odwaga byłaby czemś brzydkiem; bo to przecież ludzie niespełna rozumu.
 — Więc co myślisz, powiadam, o tych odważnych? Czy oni nie są śmiali?
 — Owszem i teraz to myślę, powiada.
 — Nieprawdaż jednak, powiedziałem, ci, którzy w ten sposób są śmiali, wyglądają nie na odważnych, tylko na obranych z rozumu? A przedtem tam znowu