wolnie. A tak téż i Symonides nie powiada tego, że mieni się wielbicielem człowieka, który dobrowolnie nie czyni nic złego, ale wyraz ten »dobrowolnie« do siebie odnosi. Sądził on bowiem, że człowiek szlachetny i dobry sam sobie często przymus zadaje, aby miłować 346. kogoś i chwalić go — jakto np. często się zdarza, że bądź matka, bądź ojciec, bądź ojczyzna albo ktoś inny taki nie postąpi przyjaźnie względem kogo. Powiada zatém, że jeżeli ludziom złym coś podobnego się zdarzy, to jakby z przyjemnością patrzą się na złość rodziców albo ojczyzny i rozwodzą się z naganami i skargi na nich podnoszą, aby ich nie obwiniano o obojętność dla swoich najbliższych i nie czyniono im zarzutów, że ich zaniedbują, tak że oni tém bardziéj na B. nagany się sadzą i do nieuniknionych niesnasek inne jeszcze przyczyniają z własnéj winy: ludzie dobrzy przeciwnie ukrywają złe to i do pochwał się przymuszają, a jeżeli popadną w gniew na rodziców albo na ojczyznę, doznawszy od nich krzywdy, sami siebie łagodzą i przejednywają, zmuszając się do miłowania swoich najbliższych i do ich chwalenia. Często téż, myślę, i Symonides sam uznał za stósowne pochwalić albo samowładcę albo innego jakiego z ludzi takich i w pieśni ich uwielbić nie dobrowolnie, lecz gwałt C. sobie zadając. To téż także i Pittakosowi powiada: Ja, Pittakosie, nie dlatego cię ganię, iżbym ganić lubił; bo »mnie dosyć na tém, jeżeli ktoś nie jest zły i nie za nadto bezrozumny a świadom praw, co są państwa dźwigniami, i krzepkim jest mężem: takiego ganić ja już nie będę, bom nie pochopny do dawania nagan — wszakże głupców niezliczone mnóstwo« — tak że jeżeli kto chętnie ganić lubi, do syta mógłby się zadowolić karceniem ich. — »Wszystko zaiste piękne, z czém spółki nie ma brzydota.« Nie tak to jednak rozumié, jak gdyby mówił: wszystko zaiste białe, do czego nie D. przymiészane jest czarne; — boby to z wielu względów śmieszne było — ale że sam już i z miernych przymiotów
