bo cudzoziemiec do wielkich miast przybywając, kiedy najpiérwszych młodzieńców namawia tam do opuszczania nauczycieli innych, i swojskich i obcych, i starszych i młodszych, a do pobiérania nauki u siebie ich skłania, w téj nadziei, że przez nią właśnie lepszymi się staną — cudzoziemiec taki musi się dobrze mieć na D. baczności, bo nie małe o to powstają zawiści, nieprzyjaźń i zasadzki. Ja zaś sądzę, że sofistyka sztuką jest bardzo dawną i że mężowie starożytni ci, którzy się nią trudnili, z bojaźni przed nienawiścią, jaką budziła, występowali z nią to pod pokrywką poezyi, jak Homer, Hezyod i Symonides, to misteryj i przepowiedni, jak Orfeus, Muzeus i ich naśladowcy; pomiarkowałem nawet, że niektórzy gimnastyki także za pozór używali, jak Ikkos z Tarentu i dotąd żyjący jeszcze a nie ustępujący żadnemu sofiście Herodikos z Selimbryi, istotnie zaś z Megary. Muzyki znowu używał E. Agatokles wasz, dzielny sofista, i Pitoklides Keejczyk i innych wielu[1]. Ci wszyscy, jak mówię, z bojaźni 317.
przed nienawiścią, tych sztuk za pozór używali — ja jednak z nimi wszystkimi w tém się nie zgadzam i sądzę, że celu zamierzonego nie osiągnęli, nie uszedłszy
- ↑ Protagoras pragnąc zaliczyć między sofistów wszystkie znakomitości, które w jakikolwiek sposób przyczyniły się do podniesienia ogólnego wykształcenia ludzi, zapomina, że właśnie przez to odejmuje sofistyce wszelką stałą podstawę i wartość filozoficzną. Hezyod, poeta dydaktyczny, żyjący w Beocyi w 8. wieku przed Chr. był autorem »Teogonii« i »Robót i dni.« O Symonidesie powiémy poniżéj. — Orfeus z Tracyi i Muzeus (Muzajos) z Eleusis są postaciami półmitycznemi; przypisywano im utwory mistycznéj treści, szczególniéj hymny i wieszcze przepowiednie. — Ikkos z Tarentu, żyjący około r. 470. przed Chr., starał się piérwszy teoretycznie wykształcić gimnastykę. — Herodikos z Megary, który późniéj przesiedlił się do Selimbryi, był nauczycielem gimnastyki i twórcą teoretycznéj dyetetyki. — Agatokles, o którym wzmianka jest w dyalogu »Laches« 180 D. był nauczycielem słynnego Damona, który piérwszy pedagogiczną stronę muzyki w teoryą ujął. W tym samym duchu działał także Pitoklides (Pythoklejdes).
