Ta strona została przepisana.
Troją[1], albo Odysseusa[2], albo Syzyfosa[3] — tysiące wreszcie mężów i niewiast wymienić by tu można! Rozmawiać tam z nimi, obcować z nimi, badać ich — ależ niewysłowione byłoby to szczęście! — A bezwątpienia, obywatele owego świata nie skazują tam na śmierć za takie rzeczy.... Nietylko bowiem z innych względów szczęśliwsi są mieszkańcy tamtejsi od ziemian, lecz i pod tym także, że już na wieczność całą są nieśmiertelni, — jeśli zresztą prawdą jest to, co o tem głoszą podania.
- ↑ t. j. Agamemnona. Agamemnon, syn Atreusa i Aeropy, „władca wysp mnogich i wszego Argosu,“ ze stolicą w Mykenach, naczelny wódz wyprawy trojańskiej. Epos obdarza Agamemnona wszystkiemi zaletami znakomitego wodza i dzielnego bohatera; przekonanie jednak o swojej potędze i wysokiej godności popycha częstokroć „najpierwszego z Achajów“ do czynów niesprawiedliwych, które w następstwie sprowadzały ciężkie klęski na obóz grecki. Po powrocie z pod Troi Agamemnon zamordowany został przez żonę swoję Klytajmnestrę i Ajgistosa.
- ↑ Odysseus, syn Laertesa i Antyklei, król Kefallenów, mieszkańców Itaki, Samy, Dulichijonu, Zakiyntu i wybrzeża przyległego stałego lądu. Pod Troją Odysseus wyróżniał się pomiędzy bohaterami męstwem, wymową, przebiegłością i przytomnością umysłu. Pomyślny koniec długoletnich bojów pod Ilijonem Achajowie zawdzięczali podstępowi Odysseusa. Przygody jego po zburzeniu Troi i powrót do ojczyzny, gdzie go oczekiwała wierna małżonka Penelopa i syn Telemachos, stanowią treść Odyssei.
- ↑ Syzyfos, syn Ajolosa i Enarety, założyciel Efiry (Koryntosu). Za żywot zbrodniczy skazany został po śmierci na mękę w Hadesie, o której opowiada Odysseus: „I Syzyfosa widziałem: ma przed sobą znienawidzonych Achajów, i sprawił w niem rzeź straszliwą. Rankiem, opamiętawszy się i spostrzegłszy swoję omyłkę, przebił się własnym mieczem.
