Homerosa?.... Jeśli to wszystko prawda, ja, zaiste, gotów jestem tysiąc razy umierać! Bo i dla mnie samego cudowne by tam było życie, gdybym się spotykał z Palamedesem [1], z Ajasem, synem Telamona[2], i z tymi ze starożytnych, którzy wskutek niesprawiedliwego sądu zeszli z tego świata. Porównywanie z losami ich własnej mojej doli, jak sądzę, nie byłoby rzeczą nieprzyjemną.... A szczyt już wszystkiego — to przepędzanie tam czasu na wypytywaniu i wybadywaniu tamtejszych, tak samo, jak i tutejszych mieszkańców: kto z nich jest mądrym rzeczywiście, kto zaś wyobraża sobie, że jest mądrym, a mądrym nie jest.... Ileż by, sędziowie, niejeden dał za to, aby mógł wybadać owego wodza olbrzymiej wyprawy na
- ↑ Palamedes, syn Nauplijosa i Klimeny, według podań późniejszych od cyklu Ilijady, jeden z bohaterów trojańskich. Odysseus, Dyjomedes i Agamemnon, zazdroszcząc mu sławy i mądrości, schowali podstępnie w namiocie jego znaczną ilość złota wraz z podrobionym listem od Pryjamosa, a następnie oskarżyli go przed wojskiem o zdradę. Rzesze, przekonane dowodami o winie Palamedesa, skazały go na śmierć przez ukamienowanie.
- ↑ Ajas, syn Telamona, władcy Salaminy, po Achilleusie najdzielniejszy z bohaterów trojańskich. Z rozkazu Tetydy, zbroja Achilleusa, po jego śmierci, miała być oddana najmężniejszemu z Greków. Gdy z wyroku sędziów zbroja wręczona została Odysseusowi, Ajas z oburzenia i gniewu oszalał. W nocy, wybiegłszy z namiotu, rzucił się na stado owiec z orężem w dłoni, myśląc, że
Grecyi; rodowód bogów (teogonija) jest najstarszym pomnikiem mitologii helleńskiej, — była to księga święta Greków, poetyczny wykład religii narodowej; tarcza Heraklesa jest bez wątpienia utworem, należącym do czasów znacznie późniejszych; już Arystoteles nie uważał jej za dzieło Hezyjodosa.
