Ta strona została przepisana.
w takim razie cała wieczność, pokazuje się, jest niczem więcej, jak jedną tylko nocą. Jeśli zaś, przeciwnie, śmierć jest niejako wędrówką stąd do innego miejsca, — jeśli prawdą jest to, co mówią podania, że tam przebywają wszyscy zmarli, cóż nad to większem może być szczęściem, sędziowie? Jeśli ktoś, wyrwawszy się tym oto tutaj mniemanym sędziom i przybywszy do Hadesu, znajdzie tam sędziów prawdziwych, którzy, jak głosi podanie, wymierzają tam sprawiedliwość: Minosa[1], Radamantysa[2], Ajakosa[3], Tryptolemosa[4] i wszystkich tych wreszcie z pomię-
- ↑ Minos, syn Zeusa i Europy, mityczny władzca wyspy Krety. Około imienia Minosa ugrupowały się podania dziejowe mieszkańców Krety z dwu wieków, poprzedzających wojnę trojańską.
- ↑ Radamantys, brat Minosa. Uciekłszy z Krety przed Minosem, przybył do Okalei w Bojotyi i ożenił się tam z wdową po Amfitryjonie, Alkmeną, pramatką rodu Heraklejdów. Jako syn Zeusa „bez śmierci“ przeszedł do Elizyjonu.
- ↑ Ajakos, syn Zeusa i Ajginy, władzca wyspy Ojnony, nazwanej przez niego Ajginą (złacińska Egina), protoplasta rodu Ajakidów, „ulubieniec bogów,“ na miłość których zasłużył pobożnością, łagodnością i sprawiedliwością.
„Na sędziów w Hadesie“ — słowa Zeusa — „przeznaczyłem synów moich, dwu z Azyi, Minosa i Radamantysa, jednego zaś z Europy, Ajakosa. Ci, skoro umrą, sądzić będą na błoniu, na rozstaju, od którego wiodą dwie drogi: jedna na wyspy błogosławionych, druga do Tartarosu. Dusze Azyjatów sądzić będzie Radamantys, Europejczyków — Ajakos. Minosowi przeznaczam przewodnictwo nad nimi: w razach wątpliwych on rozstrzygać będzie, dokąd posyłać zmarłych. (Platon, Gorgijas, p. 523). - ↑ Tryptolemos, syn króla eleuzyńskiego Keleosa i Metanejry, ulubieniec Demetry, wynalazca pługa i rozkrzewiciel rolnictwa.
