-
9
thydem.
-www-r
4
Trzecią część składają Timeus i Kritias jako do
kończenie teoretycznéj filozofii, i Rzeczpospolita jako praktyczna filozofia. Dopełnieniem są prawa.
Resztę rozmów, jak
Kriton, Apologię, Lysis i t. d. rozdzielił Schleiermacher między te trzy części jako dodatki, podług tego. jak z któ rą przez historyczne wspomnienie lub wewnętrzne znaczenie w bliższym stosunku zostają. Prócz tego przenikliwość w tym względzie prawdziwie filozoficzną wsparł gruntowną krytyką historyczną, pokazawszy, że porządkowi naturalnemu przezeń wskazanemu odpowiada dosyć ściśle porządek chronologiczny, ile dotąd mógł być wyśledzony. Nareszcie poszukiwania swoje rozciągnął do każdéj rozmowy, wykładając przedmiot i cel wszystkich w szczególe, oraz osobliwość metody, lub sztuki dialektycznéj; przytém
związek
ścią, stosunek jednéj rozmowy
między do
częściami
a cało
drugich z nią powi
nowatych; słowem zrobił to wszystko co dawszy lepiej i właściwiéj poznać istotę każdéj rozmowy, mogło rzucić światło na jeniusz i naukę Platona.
Dlatego niesłuszne zdanie Hegla
„że cała praca Schleiermachera, osądzenie autentyczności, roz kład wszystkich rozmów jest niepotrzebny dla filozofii i należy do zbytecznej krytyki naszych czasów." Współzawodnikiem Schleiermachera
w pracach około
dzieł Platona był Ast,
jeden z najznakomitszych filologów dzisiejszych. Korzystając z badań swego poprzednika, posunął poszukiwania swoje dalej (P). W sądzeniu jednak zbyt surowy, z dziesięciu roz mów, które Schleiermacher za autentyczne, lubo za mniej ważne był uznał i do głównych jedenastu przyłączył, on siedm, Prawa, Epinomis, Apologia, Kriton, Euthyphron, Me non, Euthydem odciął, zaprzeczywszy im wszelkiej autentyczności; tak że tylko czternaście rozmów: Protagoras, Phedr, .
was aware
i dla Studium des Platon, Leipzig 1816. –
9
-
.
