Jednym z najpiękniejszych zabytków, jakie nam los po starożytnych dochował, są bezwątpienia dzieła Platona. Ten płód jenialnego talentu Greckiego filozofa, skarb mądrości owczesnych Greków, od całéj starożytności tyle wielbiony i późniéj chciwie poszukiwany, ma i dziś swoję zasłużoną cenę. Jakkolwiek duch dzisiejszéj filozofii wzniósł się daleko wyżéj, i po dwu tysiącach przeszło lat od Platona musiał w postępie swoim wyższéj dosięgnąć sfery, patrzy jednak na filozofię Platona jako na piérwszy swój śmielszy krok ku wyższemu udoskonaleniu. Dzieła Platona zostaną zawsze godnym pamięci wieków pomnikiem mądrości Greckiego filozofa, któremu nie napróżno starożytność nadała imię boskiego (divinus Plato), kiedy od małych początków stanął na tak wzniosłém stanowisku [1].
„Podać obraz jego filozofii, mówi Hegel,[2] nie jest tak trudno z powodu niéj saméj, jak raczéj, że w rozmaitych
