Strona:PL Pierre Brantôme - Żywoty pań swowolnych Tom I.djvu/357

byłby w takim razie Riccio. Panią, której zdawał o tem sprawę, była bez wątpienia królowa Katarzyna.
 Str. 143, w. 24. Mowa o Królowej hiszpańskiej Elżbiecie, żonie Filipa II-go, której siostrą była Małgorzata, królowa Nawary.
 Str. 145, w. 11. Małgorzata Lotaryńska, żona Anne de Joyense, ulubieńca Henryka III.; ową szwagierką jej była Henryeta de Joyeuse, księżna Montpensier.
 Str. 146, w. 13. François de Vendôme, vidame de Chartres.
 Str. 148, w. 8. Orland Szalony, Pieśń V. strofa 57.
 Str. 149, w. 6. Dziwnie brzmią takie baśnie w ustach Brantôma, który miał wielu przyjaciół w obozie Hugonotów.
 Str. 152, w. 6. Beaulieu.
 St. 163, w. 29. Por. Decameron, V-ty dzień nowela 10-ta.
 Str. 169, w. 13. Krystyna, córka Karola Lotarynskiego zaślubiona Ferdynandowi I-szemu, Medyceuszowi.
 Str. 172, w. 10. Być może księżna de Condé.
 Str. 174, w. 5. Bussy d’Amboise (por. str. 10, w, 16.)
 Str. 175, w. 9. Aluzja, wedle jednych do Małgorzaty de Valois, wedle innych komentatorów do pani de Simiers.
 Str. 177, w. 21. Teodor de Bèze, Poemata (1578).
 Str. 178, w. 16. Wszyscy autorzy satyryczni przypisują Katarzynie Medycyjskiej owo przeobrażenie dawnej surowości francuskiej. Nie bez wpływu były i liczne wojny prowadzone we Włoszech, które włożyły rycerstwo francuskie do miększego włoskiego obyczaju.
 Str. 180, w. 19. Fałszywie zacytowane: w istocie epigram 91, I-ej księgi.
 Str. 181, w 10. Kardynał d’Armagnac.
 Str. 182, w. 11. Cytat źle zrozumiany przez Brantôma. Crissantis jest imiesłów, nie zaś imię własne (Juvenal, sat. IV.)
 Str. 187, w. 7. Zapomnienia stylistyczne w tym ustępie pozwalałyby przypuszczać, iż to sam Brantôme był tym szlachcicem; być może jednak, odgrywał tylko rolę powiernika.
 Str. 191, w. 22. Tytuł tego dzieła brzmiał: Dyalog o piękności niewieściej.
 Str. 194, w. 24. Roman de la Rose.
 Str. 196, w. 13. Opowieść XXVI-ta. Ów książę zwał się u Brantôma d’Avannes, w istocie d’Avesnes.
 Str. 199, w. 9. Prawdopodobnie Małgorzata de Valois.