Ta strona została przepisana.
Nie sądź pieśni tak niemiło!
Może dzień ten zajaśnieje,
Ze co dziś ci nudnem było,
W głębi serce ci rozgrzeje. —
19.
Wspomnienie.
Czyli pamiętasz, o lubo moja?
Noc była letnia, wonna i błoga,
Wąska i stroma na góry droga
I w dłoni mojej spoczęła twoja.
Potem, gdy razem na owej górze
Stanęlim sami, gdy na twem łonie
W lubej rozkoszy złożyłem skronie
Przy owym zamku starego murze. —
Ach, jak gorąco serca nam biły,
Jak miłą była cicha ich mowa!
Twoim na wieki — te duszy słowa
Odgłosem serca twojego były.
Jak sen niebieski chwile spływały —
Zamilkły usta spokojem zdjęte;
Wiecznej miłości uczucia święte
W niemej radości nas przenikały.
