Obok naczyń liturgicznych, w dość wielkiej ilości zachowały się szaty kościelne: ornaty i kapy. Są one szyte ze wspaniałych jedwabiów, często złotem i srebrem przetykanych. Zużyte na nie zostały barwne, wzorzyste materjały wschodnie, a więc tkaniny perskie, tureckie i ormiańskie.
Osobną grupę zabytków stanowią obrazy religijne i portrety. Są wśród nich podobizny wszystkich arcybiskupów lwowskich obrządku ormiańskiego od czasu przyjęcia unji z Kościołem rzymskim przed trzystu laty, aż po dzień dzisiejszy. Są tam również portrety przełożonych czyli ksień klasztoru Panien Benedyktynek ormiańskich we Lwowie. Są wreszcie portrety najznamienitszych rodów ormiańskich w Polsce: Bernatowiczów, Muratowiczów i innych.
Zabytki rękopiśmienne poszczycić się mogą przepięknym, nieskończenie wartościowym Ewangeljarzem z roku 1198. Poza tem zachował się cały zbiór niezmiernie cennych ewangeljarzy późniejszych, psałterzy, żywotów świętych, brewjarzy i innych ksiąg nabożnych. Są to częścią rękopisy pergaminowe, częścią stare druki. Rękopisy, pięknie kaligrafowane, są bogato iluminowane, to znaczy ozdobione barwnemi inicjałami i minjaturami, w których wykonaniu Ormianie byli mistrzami. Niektóre z tych ksiąg i rękopisów przyniesione zostały przez Ormian z ich ojczyzny, inne powstały w Polsce. Zachowały mimoto odrębne cechy stylu ormiańskiego iluminatorstwa.
Strona:PL Ormianie polscy.pdf/37
Ta strona została uwierzytelniona.
35
Ewangeljarz z XII wieku
