między katedrą a klasztorem Panien Benedyktynek ormiańskich, zamieszkałych tu od końca wieku siedemnastego. Od północy również, w pobliżu wyjścia na ulicę Skarbkowską, przy małem podwórku, otoczonem wysokim murem, mieści się zakład zastawniczy „Mons Pius“ czyli Bank Pobożności. Początkami swemi sięga on połowy wieku siedemnastego, a powstał z połączenia się kas zastawniczych, które istniały ongiś przy bractwach kościelnych.
Odrębny obrządek ormiański, do dziś w Polsce zachowany, w niewielu już tylko szczegółach różni się od obrządku łacińskiego. Jeśli jednak uważnie wysłuchamy Mszy świętej w katedrze lub w innym kościele ormiańskim, to różnice odrazu zauważymy. W czasie Mszy śpiewanej uderzy nas dźwięk nieznanego języka ormiańskiego, w którym kapłan Mszę św. odprawia. W samym sposobie odprawiania Mszy św. najważniejszą różnicę stanowi poświęcanie chleba i wina na samym początku nabożeństwa, a także to, że podniesienie Hostji i kielicha odbywa się dopiero po Modlitwie Pańskiej. Trzymając Hostję nad kielichem, kapłan zwraca się do wiernych i udziela błogosławieństwa. Także treść modlitw i ich kolejność jest w kościele ormiańskim inna, niż w łacińskim. Warto jeszcze nadmienić, że dwa razy do roku, a to: w Wigilję Bożego Narodzenia i w Wielką Sobotę przed Rezurekcją, odprawia się w kościele ormiańskim
Strona:PL Ormianie polscy.pdf/20
Ta strona została uwierzytelniona.
18
Odrębny obrządek ormiański
