Guillois.—Gunther. 569 p. t. „Wykład historyczny etc. albo Teologja dogmatyczna i moralna", Warsz. 1857 4 t.; L!Evangile en action, ou Histoire de la vie des saints qui se sont sanctifie dans la Maine et l'Anjou, Le Mans 1843, 3.; Erpli-cation litteraire et morale des Epitres et Evangiles, 1845, S-e wyd. 1852, 4-e 1859; Le eatechiste en chaire, wydane po śmierci G'a przez ks. Aliz, 1856—59, 3 t.; tłum. Leon Rogalski, Warsz. 1860; Livre de la premiere communion, Le Mans 184 2. G. tłumaczył dzieło Bellarmiaa Theologie du jeune chretien, ou Erposition deoeloppee de la doctrine chretienne, Le Mans 1852; wydał ks. IL G. Thomas'a Petits sermons ou e.rplication simple et familiere du symbole des Apótres, Le Mans 1850. Gumbert. V. Gombert, ś. (21 Lut. al. i Mar ), ze Staroniem, jaśniejący w wojnie, inaczej zwany Gondebertus, Gunlelbertus, Guntbertus i Gaudę-bertus, arcybp z Sens (Senones) we Francji, zrzekł sig swej godności, aby tem łatwiej poświęcić się życiu kontemplacyjnemu. Pracował on nad ożywieniem i utwierdzeniem wiary w okolicach, do których światło Ewangelji z trudnością dochodziło. W półowie VIII w. założył klasztor Senones (zwany od dawnej swej djecezji) w górach Wogezach; klasztor ten utrzymał się aż do czasów rewolucji fraucuzkiej. G. wywierał zbawienny wpływ na braci zakonnych, używał wielkiej powagi w okolicy. Głośny ze świętości życia i wielu cudów, umarł l Marca 7 75 czy 776 r. Cf. Boli. Febr. III 26 2. cf. 758. Gundulf, hpretyk. Na początku wieku XI znajdujemy w Gallji heretyków, którzy tam przybyli z Włoch i w swoich .naukach powoływali się na jakiegoś wiocha Gundulfa. Bliższe o nim szczegóły nie są wiadome, ale za to mamy zupełne i pewne wiadomości o rozsiewanych przez niego błędach. Gerhard, bp z Cambray i Arras, gdy się dowiedział 0 istnieniu w swojej djecezji tej nowej sekty, kazał wyszukiwać jej zwolenników i dał im ostrzeżenie. Następnie r. 1025 zebrał swoje duchowieństwo, zakonników i opatów swojej djecezji na naradę, wezwawszy na nią i kacerzy. Z aktów pomienionego synodu (cf. DAchery, Spicilegium 1 60 7) okazuje się, że teorje tych sekciarzy zgadzały się w większej części z teorjami paulicjanów (ob.). I tak, odrzucali oni sakramenta, oddawali cześć tylko Apostołom i męczennikom, a odmawiali jej wyznawcom i innym świętym, nie chcieli też mieć kościołów, krzyżów, obrazów etc., ani śpiewania psalmów, ani żadnej hierarchji duchownej, i za zasadę wiary przyjmowali jedynie Ewangelje i Listy apostolskie. Według nich, człowiek sam przez się mógł dojść do takiej doskonałości, jaka jest potrzebna do zbawienia i jaka polegała na tem, by wyrzec się świata, ciało poskromić, żyć z pracy, nikomu nie czynić krzywdy i wszystkich miłować. Kto dopelaia tego wszystkiego, ten nie potrzebuje chrztu i t. d. Nauki biskupa Gerharda odniosły skutek pożądany. Zarażeni tą herezją porzucili swoje błędy i wrócili na łono Kościoła. Cf. D'Argentri, Collectio judiciorum de novis erroribus etc. I 7; Du Pin, Bibl. des aut. eccl. VIII 12 7... ( W et zer). S. S. Gunther Antoni (1. Życie i pisma. 2. Jego filozofja. s. Krytyka jego filozofji). |. G. ur. 17 Listop. 1785 w Lindenau, w Czechach, uczęszczał do gimnazjum w Leitmeritz, uczył się filozofji i prawa w Pradze, był nauczycielem w domu księcia Bretzenheim, poczóm pobierał z tego domu pensję, jaka stanowiła przez całą resztę jego życia jego
