Gueranger—Guerin. 563 francuskiej. Nowy ten zakon nie miał jeszcze zatwierdzenia Stolicy Apostolskiej, członkowie składali początkowo śluby na rok, potem na 5 lat; G. był jego przełożonym, z władzą jeszcze nieokreśloną. Żeby fundacji swej dokończyć, G. udał się do Rzymu (188 6 r.), tam w klasztorze ś. Pawła odbył nowicjat, złożył uroczyste śluby zakonne (2 6 Lipca 183 7) i wrócił z brecem Grzegorza XVI (dat. 1 Wrześ. 188 7), mocą którego priorat w Solesmes wyniesiony został do godności opactwa, a G. mianowany jego opatem i jeneralnym zwierzchnikiem całej francuzkiej kongregacji benedyktyńskiej. D. 31 Paźdz. 1837 odbyło się wprowadzenie nowego opata do opactwa. Odtąd za staraniem ks. G., zakon coraz wzrastał: r. 185 6 założone zostało nowe opactwo w Liguge, ar. 186 3 priorat w Marsylji. W r. 1 86 6 opactwo w Solesmes miało 41 professów, i 12 konwersów; opactwo w Liguge 18 professów i 2 konwersów: prio-riat w Marsylji 7 professów i 2 konwersów. Niemniej ważne zasługi położył ks. G. na polu jedności liturgicznej, gdy swemi pismami i osobistym wpływem przyczynił się do rozpowszechnienia liturgji rzymskiej we Francji, zamiast gallikańskiej, która jeszcze w wielu miejscach się utrzymywała. Umarł 30 Styczniar. b. 18 75. Napisał: Institutions liturgięues, Le Mans 184 0 — 51; Defense des Institutions liturgigues, ib. 184 5; Nomelle defense des Institutions liturgigues, Lettres a Mgr teveque d'Orleans, ib. 1846 — 47, 3 v; L'Anne'e liturgique, Paris 184 2—54, dzieło gruntownie obznajmia-jące z duchem i historją obrzędów całego roku, wydane 2-i raz w Paryżu 1858—-6 6, 12 V. in-12, przełożone na język angielski i niemiecki (Das Eirchenja.hr von Dom Prosper Gueranger, uebers. von Dr J. B. Heinrich, Mainz, 1 8 7 4 zaczęło wychodzić); Memoire sur la question de flmma-culee Conception, Le Mans 1850; Essais sur le naturalisme contemporain. I-o M. le prince A. de Broglie, historien de tEglise, Le Mans, 1 859; zwalcza opinje katolików liberalnych, którzy żywiołowi nadnaturalnemu nader małe przyznawali znaczenie w historji chrystjanizmu). Histoire de Ste Ce-cile, Paris 1849, 2-e wyd. ib. 1853 in-12; Sainte Cecile et la societe romaine aux deux premiers siecles, Paris 1874 in-4, z wielu rycinami, dzieło od poprzedniego odmienne, zawiera bowiem opis życia chrześcjańskiego w Rzymie i katakumb. Essai sur torigine, la signijication et les pri-vileges de la medaille ou croix de S. Benoit, Poitiers 1862, 4-e wyd. ib. 1865; Lettre a Mgr l'archeveque de Bems sur le droit de la liturgie, Le Mans 1 84 3; De la monarchie pontificale a propos du licre de Mgr. tece- ' que de Sura (Maret), Le Mans, 1 8 70 (oczyszcza pamięć Papieży, którym liberalni katolicy przypisywali doktryny heretyckie); Defense de tEglise romaine contrę les accusations, du B. P. Gratry, Paris 18 70; Deuxieme defense de l'eglise romaine contrę les accusations du B. P. Gratry, ib. 1870; Beponse au dernieres objections contrę la definition de tinfaillibilite du Pon-tif romain Paris 18 70. Wydał także Enchiridion Benedictinum comple-ctens regnlam, vitam et laudes SS. occidentalium monachor. patriarchae. Accedunt Exercitia S. Gertrudis Magnae et Blosii Speculum, Andegań 1862; Lex exercices de S. Gertrude, Poitiers 1863. X. W. K. Guerin (czyt. Gerę). I. Ludwik Franciszek, francuz, ur. 1814 r. w Ch&lons nad Marną, pisarz katolicki, członek rzymskiej katolickiej akademji i akademji reimskiej,' naczelny redaktor pisma Memoriał catholique i autor następujących dzieł i dziełek: La bienheurcuse Marguerite Marie Alacoąue et la devotion au Saore-Coeur de Jesus, Paris
