532 Grzegórz XII.—Xlii Papież. sjeneńskiej, a wbrew przeciwnemu zdaniu własnego ojca, krewnych i samego króla francuzkiego, którzy od postanowienia tego odwieść go usiłowali. Opuściwszy Arignon, w któróm zostało kilku kardynałów francuzów, stanąt po wielu trudnościach w Rzymie 17 Stycz. 187 7 r., przyjęty tam z wielką radością i okazałością. Gdy jednak nie dotrzymali Rzymianie żadnej z obietnic i nie wypuszczali z rąk swoich władzy zwierzchni-ezej, G. wyjechał do Anagni. Wróciwszy powtórnie w Listopadzie, zastał mieszkańców równie upornych jak przedtem, w odmowie wszelkiej pomocy przeciwko Florentczykom, w skutek czego zamyślał już o przeniesieniu stolicy swojej do Avignonu, gdy niespodziana i gwałtowna choroba pociągnęła za sobą śmierć jego 2 7 Marca 13 78 r. w 4 7 życia. Nienadiugo przed śmiercią zmienił G. XI niektóre szczegóły postanowienia Grzegorza X, w przedmiocie elekcji Papieża; zrobił to z obawy odszczepieóstwa. Podług opowiadania Gersona (De examine doctrinar. p. II), G. XI umierając, ostrzegał otaczających, aby się mieli na baczności względem fałszywych nauczycieli, którzy chorobliwe marzenia własnej wyobraźni podają za objawienia Boże, a którym on sam oprzeć się nie umiał, co niby miało się odnosić do widzeń ś. Brygidy i ś. Katarzyny sjeneńskiej. Wszakże historycy słusznie zaprzeczają prawdziwości tego faktu (między innymi ob. Natalis, Hist. eccl., Paris 1699, VII 60). G-XI podczas pobytu swego w Rzymie kilkakrotnie wysyłał listy do Anglji, ostrzegając tameczny kościół, aby miał baczność na naukę Wiklefa, wzywał dziekana uniwersytetu oksfordzkiego i arcybiskupa kaotuaryjskiego, aby tamę położył błędnej propagandzie tego heretyka (ob. Wikłef). Wszyscy współcześni G'a XI wychwalają jego pobożność, rozsądek, szczodrość, ale wyrzucają mu nepotyzm. G. unikał wszelkich zatargów z monarchami, nie zwracał uwagi na takie nawet rzeczy, które za jego poprzedników uważane były za ujmę i obrazę godności apostolskiej. Cf. Ba-luzii, Vitae Paparum Ayenionensium, t. I. Cf. Chriatophe, Hist. de la pa-paute au XIV sićcle, t. II. (Brischar). W. F. Grzegorz XII wybrany został w czasie wielkiego odszczepieństwa zachodniego. Po śmierci Innocentego VII kardynałowie wahając się, czy mają odłożyć elekcję do ukończenia odszczepieństwa, postanowili wreszcie jednomyślnie, przystąpić niezwłocznie do wyboru Papieża. Wszelako użyli teraz pewnych środków ostrożności, a mianowicie: każdy kardynał winien był złożyć przysięgę, że gdyby wybrany został Papieżem, zrzecze się tej godności, jeżeli antypapież to samoby uczynić był gotów. Elekcja odbyła się 2 Grud. 1406 r. Wybrany kardynał Angelo Cor-rario, potomek starożytnego domu patrycjuszów weneckich, przybrał imię G'a XII. Powtórzył przysięgę, o której wyżej mówiliśmy, i kilkakrotnie objawiał chęć zawiązania układów z Benedyktem XIII, antypapie-żem, rezydującym w Awinjonie. Ale przekonano się wkrótce, że ani ani jego współzawodnik, pomimo przyrzeczeń, nie myśleli o abdykacji i woleli cieszyć się cząstką władzy, aniżeli poświęcić ją dla jedności Kościoła. Szczególniej stronnicy i przyjaciele G'a XU zawiedli się na nim. Starzec ów ośmdziesięcioletni, największej dotąd zacności, ucierpiał wiele na swej sławie po objęciu Stolicy Apost., w skutek słabości dla swych krewnych, którzy z wyniesienia jego na rzecz swoją korzystać pragnęli-Wbrew danemu przyrzeczeniu zamianował czterech nowych kardynałów, ale równocześnie opuścili go dawniejsi kardynałowie i wyjechali do Pizy.
