Goślicki.—Gotfryd. 309 myskie, okazał się tu pasterzem czynnym. Gdy przybył legat papiezki Gaetano (ob.) dla przeprowadzenia ligi państw chrześcjańskich pko Turkom, G. brał czynny udział w układach z legatem, przy czem wraz z J. Zamojskim stawiał opór temu wielkiemu planowi. I). 16 Lipca 1601 r. objął katedrę poznańską; w nowej swej djecezji odbywał wizyty kanoniczne, szczególniej w archidjakonacie warszawskim. Osłabiony wiekiem, wybrał sobie na koadjatora Jędrzeja Opalińskiego. Przed śmiercią pracował G. nad dziełem, zbijającem błędy ówczesnych heretyków: De haereticii discursus erercendi animi causa, ale rękopismu nie ukończył. Um. w Cią-żyniu 31 Paźd. 1607 na gangrenę, która od prawej nogi rozeszła się po calem ciele; bibliotekę swoją zapisał dominikanom płockim. Że G. nie napisał dzieła De optimo cive, jak twierdził Starowolski, wykazuje Ossoliński, Wiadomości histor. II 89. Cf. Łętowslci, Katalog III. Hoszowski, Obraz opatów mogił. s. 59... Pawłowski, Premisl. s. p. 830. Gosselin Jan Edm. August, ks., teolog francuzki, urodził się w Rouen 28 Września 1 787; w czasio cesarstwa wstąpił do stanu duchownego, mianowany został nauczycielem seminarjum św. Sulpicjusza w Paryżu, a w r. 1 840 przeniesiony do seminarjum w Issy, którego następnie został dyrektorem. Wszystkie dzieła ks. Gossetin wychodzity nie pod jego imieniem; są zaś te: Notice historiąue et critiąue sur la sainte couronne cTe'pines de N. S. J. C, et sur les instruments de la passion, 1828; De la ve'ritć de la religion catholiąue, 1 822, 4 wydanie 1840; In-structions historiąues, dogmatiąues et morales sur les principales fetes de 1'Eglise, 1848, 2 vol., 3-e ód. Paris 1861, 3 v.; Dupoucoirdu Pape sur les souverains au moyen age, 18 39 (drugie wydanie p. t. Potwoir da Pape au moyen dge, ou recherches historiąues sur Corigine de la souoerainile temporelle du Saint-Siege et sur le droit puhtic au moyen dge, relaticrment « la deposition des sotwerains, Paris 184 5; na polski język przełożył dr Wind. Godlewski, Władza Papieża w średnich wiekach, albo badania historyczne o początku doczesnej władzy Stolicy Apost., Krak. 1869 — 72, 2 tt.).Bezimiennie też napisał Vie de M. Emery, Paris 1 862, 2 v. Wydał Fe ne tona Oeuores completes, precedees de son histoire litteraire par M*** directeur au seminaire dt S. Sulpice (Gosselin), Paris 1852, 10 v. in-8 maj., i Bausset'a Histoire de Fónelon, Paris 1850, Lyon 1856, 4 v., Paris 1862, 1 v. in-4 (w edycjach Migne'a). Gossner Jan, apostata, ur. 17 73, zastawszy księdzem był wika-rjuszem w Dirlewang, 1809 kaznodzieją w Monachium, 1817 professorem i nauczycielem religji w Dflsseldorfic, 1818 kaznodzieją kościoła maltańskiego w Petersburgu; miejsce to musiał 1824 r. opuścić, ponieważ kazania jego poczęły oburzać pko niemu duchowieństwo miejscowe; przebywał potóm w różnych miastach Niemiec północnych, przeszedł na protestantyzm, r. 1829 został kaznodzieją gminy braci czeskich w Berlinie; um. 1858. Założył stowarzyszenie missyjne i kilka zakładów dobroczynnych. Napisał kilka książeczek religijnych w duchu protestanckim. Gotfryd, v. Godfryd, ze Staroniem, w pokoju Bołym zostający (Gottfried, Gottefried, Godrfried, God/ried, Gothofred, Goffried, Gofred, Gover, Giofred; inne zmiany tego imienia ob. Galfryd).—I. G. opat benedyktynów w klasztorze Admont, żył za czasów ś. Bernarda i zostawił Homilje, wydane przez Pet'a w Augsburgu 17 25, t. 2 in-f.—2. G. z An-gers, opat benedyktynów w Yendóme, przez Papieża Urbana II mian»-
