284 Goriun.—Gorkomscy męczennicy. kości na dzieło G'a, zalecając je jako najlepsze i najwiarogodniejsze (ob. Łazarza Farbaja, Historja podziała państwa Arpagunów, aż do zwierzchnictwa Mamigona Wahana, w Wenecji r. 1 793 p. 2 5.). Życiorys ś. Mesropa, przełożony przez Usgana na język łaciński i znajdujący się w bibljotece paryzkiej, na który zwracał nwagę Richard Simon (Hist. crit. des versions du N. T. p. 2 0 3), jest dziełem innem i póżniejszem od wyżej pomienionego dzieła Goriuna. G'a Żywot i. Mesropa po ormjańsku wydany w Wenecji 1824; na niemiecki przełożył go We lte (Goriun's Le-bensbeschreibung des hl. Mesrop, Tubingen 1841 w Programie), na fran-cuzki Jan Rafał Emine ap. Langlois, Collection des historiens de 1'Armenie, Paryż 1 867 — 69 t. II p. 9—16. Cf. Karekin, Hist. literat, or-rnjań. Wenec. 1865 (po ormjańsku) I 201. (Welte). S. S. Gorkomscy męczennicy, święci (9 Lipca), tak nazwani, iż większa ich część wzięta była z Gorkum (Gorcum, v. Gorincbeira, Gorco-mium, hollenderskie miasteczko w okręgu Arkel, nad rz. Mozą, o 6 godzin drogi od Dordrechtu); wszyscy zaś umęczeni zostali w Brielle (Bri-la), na wysepce Voorne (T'orna), przy ujściu Mozy, d. 9 Lipca 15 72 r. Było ich 19; imion* ich są: 1. Mikołaj Pik (Pieck, Picus, Pichius), gwardjan, ur. 29 Sierp. 1534 r. II. Hieronim z Werdy (de Werda), wikary (wice-gwardjan). III. Teodoryk Emden z Amersfortu. IV. Ni-kazy Hezius, syn Jana. V. Willehad, duńczyk, ze swego kraju wraz z wielu zakonnikami wygnany, do klasztoru gorkomskiego przyjęty. VI. Gotfryd Coaert (v. Coardt, v. Coart) z Merrel, v. MeWeren (Godefri-dus Meriellanus). VII. Antoni z Werdy. VIII. Antoni z Hornar. IX. Franciszek de Roye (v. de Roy, Rodius), ur. 1548 r. X Piotr Van der Slaghmolen, rodem z Assche, wioski pod Bruksellą (Petrus ab Asca, P. Ascanus), braciszek. XI. Korneli z Wyk-te-Duerstede (de Wica, Wicanus), braciszek. Wszyscy ci należeli do klasztoru bernardyńskiego (ord. s. Francisci de observantia) w Gorkum. XII. Leonard Vechel, proboszcz starszy (parochus primarius, parochus senior) gor-komski. XIII. Mikołaj Poppel, młodszy proboszcz (parochus secun-darius) gorkomski. XIV. Gotfryd Dunaeus, kapłan w Gorkum mieszkający. XV. J a n z Oosterwyk (ab Oisterrica), kanonik regularny regały ś. Augustyna, przełożony żeńskiego beginagium (klasztor augustja-nek, powstały z klasztoru beginek) w Gorkum. Czterech innych, również z Gorkum wziętych (l braciszek i 3 księży) razem z powyższymi śś. męczennikami, byli do Brielle zaprowadzeni, lecz nie wytrwali w wyznaniu swej wiary; ich miejsce zajęli duchowni zkądinąd tamże zagnani: XVI. Jan, dominikanin z Kolonji, proboszcz z Hornar (pod Gorkum). XVII. Adrjan z Hilvarenbeek, ti. VanBeek (Becanus, Hilcarenbecanus), norbertanin z klasztoru Middelburg, proboszcz parafji Munster (Monasleriwm, przy ujściu Mozy), która to parafja należała do norbertanów. XVIII. Jakób Laeops (Lacopius), rodem z Aldenard, także norbertanin i pomocnik poprzedzającego. XIX. Andrzej Wouters, r. Wauters (Andreas Wal-teri), proboszcz z Heinort pod Dordrechtem. Dzieje męczeństwa tych śś. opisał Wilhelm Estius (ob.), siostrzeniec ś. Mikołaja Pika, najprzód 157 2 r. w liście do swego przyjaciela, mieszkającego w Kolonji, i przez tego ostatniego t. r. wydanym (przedrukował rzadkie to pismo Smit w De Katholiek t. 4 5 p. 16 7); potćm, zebrawszy dokładniejsze informacje przez brata swego Rutgera Estius'a, wydal Historia Martyrum Gorcomientium,
